HAYALLER VE HAYATLAR

Şöyle biraz düşünelim kurduğumuz hayalleri.

Nerelerde olmak isterdik?

Nelerimiz olsun isterdik?

Düşündüğünüz, aklınızdan geçen ve istediğiniz bir şeyi satın alabiliyor musunuz?

Veya örneğin, bu yaz nereye tatile gideceksiniz, kaç gün kalacaksınız, nerelerde konaklayacak veya nereleri ziyaret edeceksiniz? Bunları bütçeleriniz zorlanmadan planlayabiliyor musunuz?

Dediniz ki bu yaz kamp tatili yapmak istiyorum.

Aldınız ne gerekliyse yanınıza.

Belki bir karavan veya bir çadır.

Koy koy dolaştınız, o dağ senin bu yamaç benim gezmeye karar verdiniz.

Veyahut dediniz ki “ben otel insanıyım.” Rezervasyon yaptırdınız o en çok gitmek istediğiniz bölgedeki en güzel otele. Ultra lüks aklınıza gelebilecek her şey dahil.

Gezdiniz, eğlendiniz, yılın bütün yorgunluğu ve stresini bıraktınız yolda. Artık hazırsınız yeni döneme.

Yiyecek, içecek tüm masraflarınızı, yol paranızı, evdeki hesabın çarşıya uymayacağı ekstraları da kattınız işin içine. Çıkan miktar uygun mu bütçenize?

Yaşadığımız tüm depresif yanların, öfke patlamalarının, içinden çıkamadığımız bitmek bilmeyen depresyon hallerinin Retrolarla falan bir ilgisi yok.

Yeteri kadar mutlu olmak için elimizden imkanlarımız alındı ve alınmaya devam ediyor.

Basit bir hafta sonu tatili için bile uzun süreler düşünüyoruz. Bırakın tatili bir köşeye, markette kiraz almak artık lüks.

Bir iş yerinden alınan kazanç artık kimseye yetmiyor, gücü ve imkanı varsa gençler ek iş peşinde koşturuyor, emekliler emekliliklerinin tadını çıkartmak yerine part time çalışmak için çabalıyor.

Ne gençlerin ne büyüklerimizin yüzleri gülmüyor, gülemiyor.

Hayat o kadar pahalı ki, hayal kurarken korkuyoruz borçlanma ihtimalimizden.

Dahası ve bence en kötüsü,

“Allah beterinden korusun” deyip, “düzelicez inşallah be” deyip oturuyoruz öyle kaderimize razı gelerek.

Düzelecek evet,

Ne Zaman?

Yaşadığımız hayatlar hayallerimizin katili olduktan sonra mı?