Kızım aradı

Sessizce gelip karşıma oturdu Bilge. Cigarasını sarmasını bekledim ve demli, şekersiz çayını önüne koydum. Gözlerini teşekkür için yumdu biliyorum. Onun çayı ikinci defa bardakta demlenirdi, ağır ağır yudumlardı. Çay ve cigara tadıyla ibadet ederdi sanki.

- Sen benim içimi okuyorsun. Biliyorum. Çünkü gözlere bakarak konuşuyorsun. Ama benim sakladığım bir şey yok ki.

İlk defa benden önce konuşmaya başlamıştı. Bu ya bir felaketin ayak sesleri yada bir sevinçli haberin öncü iletisiydi.

- Kaptandan haber var mı?

- Yok.

- Lamia'dan.

- Hayır.

-Şiir yazdın mı son günlerde?

- Tek bir mısra bile düşmedi.

Sustu. Ve sanki zaman durdu. İki cigara sardı masanın üzerine koydu. Bardağını gösterdi parmağıyla. Anladım. Mevzu derin bu akşam. Çayları tazeledim. Cigaranın birini önüme sürdü. Dudağıma kıstırdım, yaktı. İlk nefeste öksürmeye başladım.

- Öksürük bir balgam tıkar boğazına ve ölürsün veya kalp krizi geçirirken insanı hayata döndürür. İkisi de doğru. Yanlış nerede o zaman?

- Nereden bileyim?

Uzun ve vicdanın derinliklerine uzayan ayrı bir yolculuk daha. Dipten hayata dönüş zaman frekansına bağlı. Sonunda belki de aynı anda döndük. Bilmiyorum.

- İnsan Tanrı'ya inandığını ispat etmeye çalışırken bile sahtekarlık yapıyordu.

- Tamam da başka bir şey daha vardı sanki söyleyeceğin.

Gülümsedi. Sanki omuzları dikleşti, irileşti, devleşti. Bambaşka bir insan oldu.

- Bu sabah yıllar sonra kızım aradı.

Hamza Yıldız/ Gece Notları